Wyszedłem zza krzaków.
- Jak masz na imię? - zapytała wadera.
- Artemis, alfa. Ale wszyscy doskonale znają mojego brata...Na pewno... - opuściłem uszy i powiedziałem złowieszczym tonem.
- A ja Mistic - odpowiedziała jakby nigdy nie słyszała mojej wypowiedzi.
Poczłapałem w powrotem w krzaki.
- A...A co robisz w nocy... - dopytała.
-Mógłbym zwrócić to pytanie też do ciebie - patrzyłem na księżyc.
- Ja? Ja tylko... - przerwałem jej.
- Ja? Ja tutaj... Podziwiam. Podziwiam księżyc, który kiedyś będzie pod moją i tylko moją kontrolą - oczy mi zabłyszczały z pełnią chciwości.
- To...Ja pójdę - wadera zaczęła się wycofywać.
- Dla każdego noc może być czymś...Co każdy może widzieć. Zostań jak tylko chcesz. Gdy boisz się cienia i bladości mgły zależy od ciebie - westchnąłem.
Mistic przysiadła w miejscu.
<Mistic?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz