Spacerowaliśmy w milczeniu. Nagle drogę przebiegł nam królik. Dakota niemal podskoczyła i gdy chciała ruszyć za nim w pogoń, opanowała się.
- Przepraszam, czasem muszę się zabrać za czymś w pogoń - zaśmiała się lekko.
- To może znajdziesz się w stanowiskach związanych z polowaniem? - zapytałem.
- Oczywiście! Mogę być atakującą i tropiącą? - dopytała.
- Oczywiście. Brakuje wilków do tego stanowiska... - westchnąłem.
- To twoja jaskinia - powiedziałem wreszcie.
<Dakota?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz