- Pewnie. Nie przyjmujemy jak już w ogóle nie będzie można łapy postawić na ścieżce - zaśmiałem się.
- To dobrze! A mogę więc dołączyć?- dopytał.
- Oczywiście, że tak! Nasza wataha jest bardzo i to bardzo... Hmmm... Gościnna, harmonijna i zawsze trzymająca łapy na sercach. Tutaj, będziesz się czuł jak u siebie w domu - po ustaleniu stanowisk i jaskini przechodziliśmy terenami watahy.
- Macie tu ładną okolicę - zachwycił się.
- Taak... Tam mówi wiele wilków. A skąd przybyłeś?- zapytałem.
- Z daleka... Ja słyszałem o tej watasze i szczególnie chciałem ją odnaleźć - dodał.
Na ścieżce stanęła nagle Andrea.
<Andrea?Shero?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz