Wadera odwróciła tylko głowę i czekała na ciąg dalszy odpowiedzi.
- Bardzo cię lubię. Ale przyrzekaj mi że NIGDY już nie pomyślisz o zabójstwie - na to wstałem z ziemi i podszedłem do niej.
Firnen wyraźnie się zarumieniła.
- Przepraszam. Jestem niepodatny na słowa i uczucia innych wilków. Może dlatego, że myślę ciągle o Artemisie? Trudno powiedzieć... Nie wiem cokolwiek zmieni te uczucia, ale pamiętaj że u mnie będziesz w zakresie szacunku na wysokim poziomie. Daj mi kilka dni na przemyślenie mojego dotychczasowego życia - na to wzniosłem się w powietrze, i już mnie nie było.
Latałem ponad chmurami. A potem, zasnąłem w mojej jaskini.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz